اما من بی نام تو

ما در عصر احتمال به سر می بریم...

در عصر شک و شاید...

در عصر پیش بینی وضع هوا...

از هر طرف که باد بیاید...

در عصر قاطعیت تردید...

عصر جدید...

عصری که هیچ اصلی جز اصل احتمال، یقینی نیست...

اما من بی نام تو... 

حتی یک لحظه احتمال ندارم...

چشمان تو عین الیقین من...قطعیت نگاه تو ...

دین من است....

من از تو ناگزیرم...

من بی نام نا گزیر تو می میرم...

قیصر امین پور

به و آ

چه سرگردان است این عشق 

 که باید نشانی اش را 

از کوچه های بن بست گرفت 

 چه حدیثی است عشق 

 که نمی پوسد و افسرده نیست 

 حتی آن هنگام 

که از آسمان به خانه آوار 

شود 

احمدرضا احمدی